Welcome to Seerat.ca
Welcome to Seerat.ca

ਅੰਡੇਮਾਨ ਤੇ ਭਾਰਤੀ ਜੇਲ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ (1917-1920)

 

- ਰਘਬੀਰ ਸਿੰਘ

ਗਦਰ ਲਹਿਰ ਦੀ ਕਵਿਤਾ : ਸਮਕਾਲ ਦੇ ਰੂ-ਬ-ਰੂ

 

- ਸੁਰਜੀਤ

ਆਜ਼ਾਦੀ ਸੰਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਜਨਵਰੀ ਦਾ ਮਹੀਨਾ

 

- ਪ੍ਰੋ. ਮਲਵਿੰਦਰ ਜੀਤ ਸਿੰਘ ਵੜੈਚ

27 ਜਨਵਰੀ

 

- ਗੁਰਮੁਖ ਸਿੰਘ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ

ਚਿੱਟੀਓਂ ਕਾਲੀ, ਕਾਲੀਓਂ ਚਿੱਟੀ

 

- ਜਸਵੰਤ ਜ਼ਫ਼ਰ

ਬਾਜਵਾ ਹੁਣ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ

 

- ਜ਼ੁਬੈਰ ਅਹਿਮਦ

ਗੁਰਭਜਨ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ-ਬਾਤਾਂ

 

- ਹਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ

ਘਾਟੇ ਵਾਲਾ ਸੌਦਾ

 

- ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸੇਖਾ

ਰਾਬਤਾ (ਕਹਾਣੀ)

 

- ਸੰਤੋਖ ਧਾਲੀਵਾਲ

ਕਹਾਣੀ / ਬਦਮਾਸ਼ ਔਰਤ

 

- ਡਾ. ਸਾਥੀ ਲੁਧਿਆਣਵੀ

ਸਿੱਖ ਜਾਣਾ ਮੇਰਾ ਵੀ ਕੰਪਿਊਟਰ ਨੂੰ ਕੁਤਕਤਾਰੀਆਂ ਕਢਣੀਆਂ

 

- ਗਿਆਨੀ ਸੰਤੋਖ ਸਿੰਘ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ

ਕੈਨੇਡਾ: ਪੂਰਬ ਕਿ ਪਛਮ, ਦਿਨ ਕਿ ਰਾਤ?

 

- ਗੁਰਦੇਵ ਚੌਹਾਨ

ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਵੰਡ, ਇਸ਼ਤਿਆਕ ਅਹਿਮਦ ਤੇ ਮੈਂ-2

 

- ਗੁਲਸ਼ਨ ਦਿਆਲ

ਪੰਜਾਬੀ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਅਸ਼ਲੀਲਤਾਂ ਦੇ ਬੀਅ

 

- ਜੋਗਿੰਦਰ ਬਾਠ ਹੌਲੈਂਡ

ਮੇਰੇ ਦੀਵੇ ਵੀ ਲੈ ਜਾਓ ਕੋਈ.....!

 

- ਲਵੀਨ ਕੌਰ ਗਿੱਲ

‘ਮੈਂ ਮਰੀਅਮ ਹੁੰਦੀ, ਆਪਣਾ ਪੁੱਤ ਆਪੇ ਜੰਮ ਲੈਂਦੀ‘ - ਅਫ਼ਜ਼ਲ ਤੌਸੀਫ਼

 

- ਅਜਮੇਰ ਸਿੱਧੂ

ਗਾਮੀ ਯਾਰ

 

- ਰਾਜਾ ਸਾਦਿਕ਼ਉੱਲਾ

ਧੂੜ ਵਿਚਲੇ ਕਣ

 

- ਵਰਿਆਮ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ

ਮੁਸ਼ਕ

 

- ਇਕਬਾਲ ਰਾਮੂਵਾਲੀਆ

ਗ਼ਦਰ ਸ਼ਤਾਬਦੀ ਕਮੇਟੀ ਟਰਾਂਟੋ ਵਲੋਂ ਗ਼ਦਰੀ ਕੈਲੰਡਰ: 2013 ਲੋਕ-ਅਰਪਨ

 

- ਉਂਕਾਰਪ੍ਰੀਤ

Satguru Jagjit Singh
1920-2012

 

- Amarjit Chandan

Hanging of Ajmal Kasab: A sad news

 

- Abhai Singh

ਹੁੰਗਾਰੇ

 


ਮੇਰੇ ਦੀਵੇ ਵੀ ਲੈ ਜਾਓ ਕੋਈ.....!
- ਲਵੀਨ ਕੌਰ ਗਿੱਲ
 

 

ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਖਾਨ ਦਾ ਖਾਨਦਾਨ ਕਈ ਪੀੜੀਆਂ ਤੋਂ ਹੀ ਘੂਮਿਆਰਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਸਾਰੇ ਨੇੜੇ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਘੜੇ ਜਾਂ ਬਾਕੀ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡੇ ਉਸੇ ਦੇ ਘਰੋਂ ਆਉਂਦੇ ਰਹੇ ੀ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਪਰ ਸਾਰੇ ਝਾਈ ਜੀ ਹੀ ਕਹਿਕੇ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਸੀ ੀ
ਦਿਵਾਲੀ ਤੋਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਦੀਵੇ ਲੈਕੇ ਘਰ-ਘਰ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਸਭ ਨੂੰ ਦਿਵਾਲੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਆ ਜਾਣ ਦਾ ਚਾਅ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ੀ ਗੁਜ਼ਾਰੇ ਲਈ ਉੰਨਾ ਕੋਲ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰੀਂ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦਾ ਸਮਾਨ ਵੇਚਣਾ ਹੀ ਇੱਕ ਜ਼ਰੀਆ ਰਿਹਾ ਹੈੀ
ਘੁਮਿਆਰੀ ਝਾਈ ਜੀ ਬਹੁਤ ਕਾਰੀਗਰੀ ਨਾਲ ਭਾਂਡੇ ਜਾਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਗੁਲਦਸਤੇ ਬਣਾਉਂਦੀ ..ਮੈਂ ਵੀ ਸਕੂਲ ਵਾਸਤੇ ਪੇਂਟ ਕਰਨ ਲਈ ਗੁਲਦਸਤੇ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ ਅਕਸਰ ਉਸ ਕੋਲ ਰੁੱਕ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ੀ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਸੋਹਣਾ ਘੜ ਦਿੰਦੀ ਸੀ ਉਹ...ਉਸਦੇ ਬਣਾਏ ਗੁਲਦਸਤੇ ਵੀ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿਚ ਚ੍ਹਿਹਕਣ ਲਗਦੇ !
ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਖਾਨ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ, ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਵੀ ਨਾਲ ਉੰਨਾ ਦਾ ਹੱਥ ਵਟਾਉਂਦੀ ਤੇ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਖਾਨ ਆਪਣੇ ਰੇਹੜੇ ਉੱਪਰ ਰੱਖ ਦੁਕਾਨਾਂ ਵਿਚ ਵੇਚ ਆਉੰਦਾ ੀ
ਝਾਈ ਜੀ ਦੇ ਦੱਸਣ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, "ਆਹ ਹੁਣ ਕਾਹਦੀ ਦਿਵਾਲੀ ਹੈ, ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਤਾਂ ਦਿਵਾਲੀ ਵੀ ਦਿਵਾਲੀ ਹੋਣੋਂ ਹੱਟ ਗਈ ਹੈ, ਘਰ ਦੀਵੇ ਤਾਂ ਕੀ ਚੁੱਲਾ ਜਲਨਾ ਔਖਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ....! ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਤਾਂ ਬੱਚੇ ਦੇਖੇ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ ਪਿਛਲੀ ਦਿਵਾਲੀ ਨੂੰ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਰਾਤ ਤੱਕ ਇੱਟਾਂ ਢੋਕੇ , ਕੁਝ ਆਟਾ ਤੇ ਰਸਦ ਲੈਕੇ ਘਰ ਵੜਿਆ, ਬੱਚੇ ਉਡੀਕ ਵਿਚ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵਿਚ ਈ ਬੈਠੇ ਰਹੇ ੀ ਹਰ ਘਰੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਮਠਿਆਈਆਂ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ਬੂਆਂ ਵਿਚ ਵੀ ਭੁੱਖੇ ਕਿਵੇਂ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ ੀ
ਜਿੰਨਾ ਦੇ ਘਰ ਦਾਣੇ ਆ ਦਿਵਾਲੀ ਵੀ ਉੰਨਾ ਦੀ ਹੀ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਪੋਤਰੇ ਤਾਂ ਕਿਤੋਂ ਜਲੇ ਹੋਏ ਪਟਾਕਿਆਂ ਨੂੰ ਈ ਅੱਗ ਲਾਕੇ ਤਾੜੀਆਂ ਵਜਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ੀ ” ਕਹਿਕੇ ਝਾਈ ਜੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਜਿਵੇਂ ਬੁਝ ਗਈਆਂ !

ਝਾਈ ਜੀ ਨੂੰ ਦੁਕਾਨਾਂ ਤੇ ਵਿਕਦੀਆਂ ਚੀਨ ਦੀਆਂ ਲਾਈਟਾਂ ਜ਼ਹਿਰ ਵਰਗੀਆਂ ਲਗਦੀਆਂ ਹਨ, ਕਿਓਂਕਿ ਇੰਨਾ ਦੀ ਪਲਾਸਟਿਕ ਦੀ ਜਗਮਗਾਹਟ ਨੇ ਦੀਵੇ ਧੁੰਦਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਦੀਵੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਵਿਕਦੇ ਹਨ ੀ
ਝਾਈ ਜੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣ ਦੀਵੇ ਵੇਚਣ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ ਕਿਓਂਕਿ ਬਹੁਤ ਥੋੜੇ ਹੀ ਘਰ ਬਚੇ ਹਨ ਜੋ ਉਸ ਦਾ ਮੂੰਹ ਰਖਣ ਲਈ ਦੀਵੇ ਖਰੀਦਦੇ ਹਨ ਨਹੀਂ ਤਾਂ.....!
ਤੇ ਫਿਰ ਮੇਰਾ ਮੂੰਹ ਰੱਖਣ ਲਈ ਝਾਈ ਜੀ ਨੇ ਕਹਿ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, “ਚਲੋ,ਕੋਈ ਬੰਦੀ ਛੋੜ ਕਹਿਕੇ ਕੋਈ ਦਿਵਾਲੀ ਕਹਿਕੇ, ਤੇਲ ਪਾਓ ਦੀਵੇ ਵਿਚ,ਸਭ ਨੂ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦਾ ਤਿਓਹਾਰ ਮੁਬਾਰਕ ਜੀ, ਚਾਹੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਘਰ "ਰੋਸ਼ਨੀ" ਦਾ ਕੋਈ ਜੋੜ ਈ ਨਾ ਹੋਵੇ.

-0-

Home  |  About us  |  Troubleshoot Font  |  Feedback  |  Contact us

© 2007-11 Seerat.ca, Canada

Website Designed by Gurdeep Singh +91 98157 21346 9815721346